Nga ROZI THEOHARI—Boston

Pavarësia e Kosovës u bë realitet. Ëndrrat, përpjekjet, durimi, betejat, diplomacia u kurorëzuan me shtetin më të ri në botë, Republikën e Kosovës! Për të kremtuar këtë ngjarje të madhe, më 26 shkurt 2008 shqiptaro-amerikanët e Bostonit dhe të rrethinave të tij u mblodhën në një banket manifestues organizuar nga Shoqata e Shqiptarëve Kosovarë, nga z Stefan Koçi, Konsulli i Nderit i Pergjithshem i Shqipërisë në Massaçusetts, nga Shoqata MAAS/BESA dhe nga Këshilli Kombëtar Shqiptaro-Amerikan. Bostoni historik, i përmendur si vendi i parë i mbërritjes së emigrantëve shqiptarë 100 vjet më parë, Bostoni shekullor i qindra shoqatave patriotike dhe manifestimeve te zjarrta që mbajtën gjallë vetëdijen tonë kombëtare, Bostoni i paharruar i “Vatrës” dhe i “Diellit”, i Fan Nolit e i Konices, i Anton Athanasit dhe qindra patriotëve të tjerë shqiptarë, kësaj here hapi dyert e Festës për një gëzim të jashtëzakonshëm, kremtimin e Pavarësisë së Kosovës. Si bashkatdhetar, që ndjen ne deje të të rrjedhë gjak shqiptar, krenohesh me këtë ngjarje të mahnitshme që rrallë e sjellin shekujt, krenohesh ta ndjesh historinë si parakalon para teje, ngazëllehesh ta prekësh historinë...

Ceremonia e pavarësisë u zhvillua në veri të Bostonit, në St Miçael’s Hall të Lynn-it dhe ky ishte një nder për qytetin patriotik të emigrantëve të parë përmetarë e korçarë. Megjithëse takimi fillonte në orën 7 PM salla ishte gati përgjysmë qysh në orën 5:30 PM; shqiptaro-amerikanët takoheshin me njeri-tjetrin përqafoheshin dhe uronin “Gëzuar Lirinë!”. Në tribunën qendrore ishin varur dy parrulla :

“URIM PAVARËSIA” dhe “THANK YOU, USA”. Në muret e skenës ishin varur flamuri shqiptar, flamuri kosovar dhe ai amerikan. Një pllakat i madh me fotografinë e Adem Jasharit dhe shkrimin “ BAC, U KRY” ishte vendosur në qendër të skenës, ndërsa anash ishin fotografitë e Rugovës, Nënës Terezë dhe piktura ne bazoreliev e Skënderbeut. Orkestra, e përbërë nga një grup shqiptarësh të Bostonit, luante melodi nga muzika popullore shqiptare. Të tërhiqnin vemendjen fëmijët veshur me kostume kombëtare e plisin e bardhë në kokë dhe te rriturit, sidomos gratë dhe vajzat e reja veshur me ngjyrat kuq ezi. I afrohem nje tavoline ku është ulur një djalosh kosovar, Valer Mehmeti, me të atin, Ademin.

Valeri, 14 vjeç, që ka veshur një kostum të bukur kombëtar e që flet shumë mirë shqip, ka ardhur në Boston familisht me refugjatët kosovarë, më 1999, kur ishte në moshën pesë vjeç. Tani ai është një nxënës i dalluar në mësime, vazhdon edhe shkollën shqipe dhe përshëndet: “ Jam i lumtur sot në këtë ditë të festës ashtu siç janë të lumtur dhe gjithë femijët e Kosovës . Unë gëzoj sot për lirinë e Kosovës e dëshiroj që bashkë me mua të gëzojnë dhe gjithë fëmijët e botës, sepse liria është ajo çka u duhet ma shumë fëmijëve.” Ademi, i prekur nga fjalët e të birit, më tregoi se dy vjet më parë kur ndodhej për vizitë në Gjilan, shkoi ne nje dyqan artizanati e i tha shitësit : “ Dua një kostum kombëtar për tim bir që ta veshë në ditën e Pavarësisë së Kosovës.”

Shitësi, i habitur, i kishte thënë: “Beson ti se do ta fitojmë pavarësinë?” Ademi i ishte përgjigjur: “ Unë kam besim te pavarësia, sepse ne që banojmë në Amerikë e ndiejmë nga afër interesimin dhe ndihmën e Amerikës për lirinë e Kosovës.”

Sapo mbërritën shqiptarët kosovarë nga shtetet e largëta, e takova njerin prej tyre, Emrush Beqirin, nga shteti i Meinit. “ Nëse një popull duroi dhe ia arriti me pritë këtë ditë, këta janë

shqiptarë!,- tha ai, e vazhdoi- Nuk ka fjalë që përshkruan gëzimin tim dhe falënderimin për miqtë qe na ndihmuan...Thuhet, “miku i mirë njihet në ditë të vështira” dhe populli shqiptar tash e din se cilët janë miqtë e tij...Kam pasë fatkeqësi në jetë...nana m’u vra ne luftë, në Kosovë, vetë i shpëtova pushkatimit mrekullisht...Po të kisha vdekë do të më mbeteshin sytë çelë pa e parë këtë ditë!”

Ndër të ftuarit e tjerë takova Mehmet Himën nga Çamëria, i cili kishte ardhur ne festë familjarisht. “Kam jetuar ditën më të bukur të jetës sime!, ta gëzojë Kosova lirine..., u nis rruga edhe për Çamërinë!”, përshëndeti ai i perlotur. Në një tavolinë aty pranë përshëndeti e uroi edhe mirditorja Marije Kola, e cila kishte ardhur nga Shqipëria si vizitore. Kostumi karakteristik mirditor i Marijes shkonte për bukuri me kostumet krahinore kosovare me të cilat ishin veshur vajzat valltare të Lynn-it.

Shumë të ftuar kishte ajo sallë atë natë, por shqiptarët dallonin nga të tjerët nga “çehrja e gëzimit” dhe xixëllimi i syve. Mbrëmjen e nderuan me ardhjen e tyre z Aleksandër Sallabanda, ambasador i Shqipërisë ne Vashington DC dhe z Arian Spasse, sekretar i ambasades.

Merrnin pjese gjithashtu intelektualë , shqiptaro-amerikanë të brezit të vjetër e të ri dhe miq e te ftuar amerikanë nga Nju-Jorku, Konektikat, Meini, Nju-Hemshri e Massaçusettsi. Pjesëmarrësit më të shumtë ishin shqiptarët kosovarë dhe shqiptaro-amerikanët nga Bostoni dhe qytetet perreth, Lynn, Marblehed, Svampskot, Kuinci, Somervile, Pibadi, Uster, Medford, Lankaster, Malden, Melrose etj. Nder te ftuarit kishte miq nga komunitetet ruse, turke etj. Mbrëmjen e hapi z Stefan Koçi, Konsulli i Nderit, i cili u uroi të gjithëve mirëseardhjen..

Pastaj sekretari i Shoqatës së shqiptarëve kosovarë, Afrim Hoxha dhe studentja Imrije Grajqejfi i ftuan pjesemarresit në sallë të ngriheshin në këmbë për nder të Himnit Amerikan, në shenjë respekti për ndihmën e madhe e të paçmuar që Amerika i dha Kosovës. Himni Amerikan, i cili u këndua nga dy vajza kosovare, u pasua nga Himni Shqiptar kënduar nga kori i vajzave kosovare dhe nga e gjithë salla.

Në përshëndetjen e tij, shqiptari kosovar Hafiz Kabashi, ndër të tjera tha: “Sot, bashkëkombës të dashur, po thithim frymën e lirisë së dëshiruar, për të cilën janë martirizuar shume shqiptarë gjatë historisë sonë të largët e të afërt...Sot e gjithmonë shpirtrat e tyre bëjnë dritë si yjet e shndrisin si fishekzjarre në qiellin e Kosovës-shtet....Falë gjakut të tyre,...falë popullit të madh të Amerikës dhe botës demokratike erdhi dita e madhe e historise sonë kombëtare, erdhi fillimi i jetës së lirë...në gjirin e qytetërimit evropian, të qytetërimit, të cilit i përkiste më shumë se 2000 vjet...Tashmë shqiptarët kanë hapur një faqe të re në historinë e tyre, ku fjala “humbje” e ka humbur nocionin e vet...” Pastaj z Kabashi i ftoi të pranishmit të ngriheshin në këmbë për të mbajtur një minutë zi në kujtim te dëshmorëve.

Mes duartrokitjesh, Albana Orgocka, bashkekryetare e shoqatës MAAS/BESA lexoi një përmbledhje të Deklaratës së Pavarësisë së Kosovës.

Në përfundim të leximit te Deklaratës, mes emocionesh, hyri në sallë një grup fëmijësh veshur me kostume kombëtare, të cilët mbanin ne duar flamurin e Kosovës, flamurin kombëtar shqiptar dhe flamurin e Amerikës.

Të tre flamuret u vendosën në pjesën e sipërme të tribunës ndërsa pjesëmarrësit duartrokisnin dhe bërtisnin të entuziazmuar “Kosova Pavarësi!”. Mes brohoritjesh u shfaq në skenë grupi i dëgjuar i valltarëve “Bashkimi” të Bostonit, i cili e filloi programin me vallen e re “Kosova”. Kjo valle, e ideuar dhe e trainuar nga kryetari i grupit dhe koreografi i pasionuar z Bashkim Braho, i preku te pranishmit në sallë, solli tek ata ngazëllim, gëzim e krenari, duke shoqëruar ritmin e kërcimtarëve me përplasje duarsh. Ndërkohë në tavolinat e rrumbullakta ku ishin fiksuar tre flamurë të vegjël, ai amerikan, shqiptar e kosovar, filluan te servireshin pijet dhe ushqimet e shijshme të gatuara nga amvisat kosovare. Urimi “Gëzuar Pavarësinë e Kosovës” u shoqërua me trokitjen e gotave të shampanjës mes miqve e të ftuarve.

Në vazhdim te programit e mori fjalën i perndershmi At Artur Liolini, kancelari i kishës shqiptare ortodokse te Shen Gjergjit në Boston. “Shkurti është muaji më i shkurtër, por për kosovarët është kujtimi më i gjatë”, tha At Arturi. Më tej ai vazhdoi: “ Përshëndesim shpalljen e pavarësisë së Kosovës me gëzim dhe lutje, sepse u vendos drejtësia e një populli të vuajtur prej shumë kohësh në një rajon thellësisht të tronditur. Kemi ndjekur me shqetësim shpalosjen në dekada të historisë së Kosovës dhe tani lutemi për të gjithë që do të punojnë me integritet dhe përkushtim në qeverisjen e shtetit të ri.

Udhëtimi drejt shtetësimit ka qenë i gjatë dhe i vështirë, ngarkuar me pengesa dhe pasiguri, sakrifica dhe heroizëm, si edhe shpresë e synim për një jetë të paqtë dhe të sigurt. Detyrat aktuale sapo kanë filluar, ndërsa Kosova përballet me sfidën e ndërtimit të një shoqërie të bazuar në garancitë e kushtetutës, të drejtat qytetare dhe njerëzore dhe do të fitojë respektin dhe besimin e kombeve...Si shqiptar ortodoks i krishterë, unë lutem që të gjithë njerëzit perëndidashës të Kosovës, pavarësisht nga etnia apo bindja fetare, të gëzojnë të drejtat, privilegjet dhe përgjegjësitë që u janë akorduar qytetarëve të republikës më të re të Evropës.”

Pas At Arturit e mori fjalën i nderuari episkop Ilia Ketri, i cili tha: “- Ndiej gëzim për ftesën që më dërguat...Në manifestimin e sotshëm ne marrim pjesë me të gjithë shqiptarët e mbarë botes për këtë ngjarje të rëndësishme, per pavarësinë e Kosovës. I lutemi Zotit te madh të bekojë Kosovën, udhëheqësit e saj e gjithë popullin, me ecuri, paqe e përparim për zhvillimin e shtetit të Kosovës. Rroftë Kosova e pavarur!, Rrofte Shqipëria!, Rroftë Amerika!”

Në vijim u dëgjua me interes dhe duartrokitje letra përshëndetëse e dërguar nga Senati amerikan, nga senatori John F.

Kerry, të cilën e lexoi Guljed Birce, një djalë shqiptar që punon për senatorin Kerry. Guljedi ishte veshur me kostum kombëtar shqiptar. “ Ju kërkoj ndjesë që nuk pata mundësi të vija të festoja tok me ju festën e Kosovës së lirë, të pavarur e demokratike, për të cilën ju pritët dhe ëndërruat gjatë.- shkruante senatori,- Unë ndodhem pranë jush në këtë darkë dhe jap suportin tim për popullin e Kosovës, shtetin e tyre të ri që po frymon për herë të parë me dëshirën që të plotësohet sa më parë ndërtimi i një shoqërie që nderon dinjitetin njerëzor dhe afirmon krenarinë dhe qëllimin e qytetarëve të saj.” Më poshte letra vazhdon:

“Miqte e mi, mori fund ankthi i Kosovës. Ëndrrat e kosovarëve, ëndrrat e gjyshërve tuaj, ëndrrat tuaja dhe të fëmijëve tuaj së fundi u realizuan. Ato u plotësuan sepse ju asnjëherë nuk pushuat së ëndërruari, pa marrë parasysh errësirën që ju kishte plakosur...Ju nuk pushuat kurrë së tërhequri vemendjen e të tjerëve, ju nuk e humbët besimin, ju nuk e ndalët punën...I drejtohem popullit të Kosovës dhe juve, pjesëmarrësve të këtij takimi, sonte, duke ju dërguar urimet më të mira që dalin nga zemra ime, me shpresa për të ardhmen tuaj. Ju keni fituar lirinë. Tani keni në dorë fatin...e shtetit tuaj te ri.” Në mbarim të leximit të letrës të pranishmit duartrokitën duke thirrur:

“USA!”, “ USA!”

Me nderim u prit përshëndetja e dr. Aleksandër Sallabandes, ambasador i Shqipërisë në Vashington DC. “ Të nderuar bashkatdhetarë!

Është një nder dhe privilegj për mua që në emër të ambasadës shqiptare në SHBA të përshëndes komunitetin shqiptar të Bostonit me rastin e festimit të Pavarësisë së Kosovës”, - tha z Sallabanda. Më tej ai theksoi se Shqipëria është e sigurt dhe e bindur se Kosova e pavarur, shumëetnike dhe demokratike, që bazohet në zbatimin e planit të Ahtisarit, brenda kufijve të tanishëm, e orientuar drejt integrimit euro-atlantik, është zgjidhja më e drejtë e më e qëndrueshme jo vetëm për paqen dhe stabilitetin e Kosovës por për gjithë rajonin e Evropes Juglindore. “Qeveria shqiptare e konsideron krijimin e shtetit të Kosovës një ngjarje historike që sanksionon të drejtën e popullit të Kosovës për të vetëvendosur, që e bën Ballkanin më të lirë, më të drejtë e më të sigurt se kurrë ndonjëherë në historinë e tij

shekullore”- tha zoti ambasador. Më tej ai shtoi se pavarësia e Kosovës është rezultat i mundit dhe i djersës së popullit heroik e paqedashes të Kosovës, i figurave legjendare si Ibrahim Rugova, Adem Jashari, i bijve dhe bijave të Kosovës dhe kombit shqiptar që me shembullin dhe idealin e tyre u bëne udhërrëfyes politikë dhe shpirtërorë... Pavarësia e Kosovës është frut i protagonizmit të patjetërsueshëm të SHBA në mbrojtjen e të drejtave të popullit të shumëvuajtur e liridashës të Kosovës. Pavarësia e Kosovës është frut i vendosmërisë së patundur të SHBA dhe aleatëve të saj, i punës së palodhur të organizmave të OKB dhe i diplomacisë ndërkombëtare...” Zoti Sallabanda theksoi se mbeshtetja e Amerikës për kombin shqiptar kalon pa dyshim edhe nëpërmjet kontributit të paçmuar të diasporës shqiptare në SHBA, e cila ka qenë një urë lidhëse e fuqishme me vlerat e demokracisë amerikane. Ai nenvizoi se patriotizmi i shqiptareve të Amerikës ka qenë dhe është një garanci e fuqishme e mbështetjes së SHBA për Kosovën dhe kombin shqiptar. Zoti ambasador përshëndeti : “ Edhe sot, kjo festë madhështore e organizuar nga ju për nder të pavarësisë së Kosovës, është një tjetër dëshmi e ndjesisë së madhe që kanë shqiptarët e Amerikës për mbrojtjen e interesave kombëtare...Më lejoni që t’ju uroj edhe një herë për pavarësinë e Kosovës, t’ju shpreh mbështetjen e ambasadës, si dhe t’ju uroj suksese në aktivitetet e ardhshme kombëtare.”

Fjala e ambasadorit shqiptar u prit me duartrokitje dhe thirrje te gëzuara “Kosova e lirë!” Pastaj Ilir Begolli lexoi letrën që Këshilli Kombëtar Shqiptaro-Amerikan dërgoi në këtë darkë. Në vijim, Nexhat Ibishi, përshëndeti në emër të Shoqatës së shqiptarëve kosovarë...Në sallë pasuan thirrjet ” USA!”, “USA!’ kur në podium u ngjit për të përshëndetur gjenerali amerikan BG(Ret.) Martin Lucenti Sr. “...Mirëmbrëma...Mua do të më pëlqente të uroja sonte “Gëzuar Ditëlindjen Kosovë!” Jam një pensionist i ushtrisë amerikane. Gjatë shërbimit ne Ballkan në vitet 1999-2000 kam qenë në Shkup—Maqedoni.

Gjatë asaj periudhe unë pashë vuajtjet dhe stërmundimet e shqiptarëve të Kosovës. Prandaj jam kaq i lumtur të ndodhem sonte mes jush dhe të festoj me ju marshimin tuaj drejt pavarësisë..Populli amerikan e kupton se fjalët “pavarësia” , “liria”, “vetëvendosje” nuk janë vetëm fjalë.

Këto fjalë dhe kuptimi i tyre janë baza e shpresës dhe e ëndrrës që ka një popull kur ato kthehen në mundësi dhe prosperitet. Ne gjithashtu i kuptojme sakrificat tuaja që keni bërë për të arritur qëllimin tuaj, plotësimin e kuptimit të këtyre fjalëve...Unë u ndjeva jashtëzakonisht krenar kur vendi im, Amerika, hodhi shpejt një hap para dhe e njohu pavarësinë e Kosovës. Kur ndodhi kjo nuk kishte debate ne SHBA, kishte vetëm një ndjenjë në zemrat e popullit amerikan, dhe kjo ishte: “Urime popullit të Kosovës!” Pasi përmendi angazhimet dhe detyrat që i dalin shtetit të ri të Kosovës për të ardhmen, gjenerali përfundoi: “Duke vazhduar progresin tuaj për një të ardhme më të mirë për fëmijët tuaj, ju do të gjeni mbështetjen e një numuri vendesh të tjera të botës, te cilat praktikojnë parimet e demokracisë e të vetëvendosjes...Ju keni treguar një kurajo të jashtzakonshme dhe, në emrin tim, në emrin e familjes sime dhe në emër të amerikanëve që kanë opinionin tim, ju dergoj përshëndetje! “I salute you!”

Ndoshta ishte surpriza më e bukur e mbrëmjes kur një nuse e re kosovare me origjinë maqedonase, me vajzën e saj disamuajshe në krahë, kaloi mes tavolinave, u afrua te podiumi dhe zgjati dorën e vogël të foshnjës të prekte flamurin kosovar, atë shqiptar dhe amerikan. Ishte një tejndjeshmëri, e cila më çoi 100 vjet prapa në kohë, duke kujtuar Fan Nolin, i cili pagëzoi një vajzë tetovare të diasporës. Është tepër

domethënëse: vaji i pagëzimit me të cilin Fan Noli dikur lyente fëmijët, sot është kthyer simbolikisht në balsamin e dashurisë dhe të zemerdhembshurisë për mbarë kombin shqiptar, në përjetësimin e ndërgjegjes kombëtare të shqiptarëve.

Në korridorin e jashtëm të sallës takova disa vajza e nuse të reja kosovare veshur me çitjane të bardha të mëndafshta dhe jelekë të shkurtër të qëndisur me ar. Të rejat ishin te bukura e të zhdërvjellta si flutura, tërë lëvizje e shkathtësi, gati për të filluar vallen krahinore. Bahrija dhe Hyjrija, dy valltare veshur me të bardha dhe me zbukurime monedhash metalike të praruara varur te flokët, ndienin ngazëllim e u rrihte zemra nga padurimi për të shpalosur folklorin e tyre kosovar para të ftuarve. “Jo thjesht, do të luajmë një valle, por me levizjet tona do të shfaqim gëzimin e lumturinë tonë për këtë festë e do ta ndiejme veten sikur vallzojmë në qendër të Prishtinës,” thanë ato. Gërneta, luajtur nga një muzikant virtuoz shqiptar, i ftonte të gjithë në valle. Adem Belliu ishte i kudondodhur në sallë. Nuk mund të le pa përmendur ndihmën dhe gatishmërinë që dhanë organet e shtypit dhe të televizionit shqiptar të diasporës për përgatitjen e kësaj mbrëmjeje. Gazetari i emisionit “Kultura Shqiptare” ne Nju-Jork, z Adem Belliu, me gjithë motin e keq, erdhi posaçërisht për këtë festim.

“Shtypi në SHBA ka treguar një interes të madh për pasqyrimin e festimeve në Boston, -tha ai,- Unë erdha në Boston, sepse kam një besim shumë të madh në përgatitjet që bën ky komunitet. Ju tregoni që jeni gjithnjë të bashkuar dhe punoni shumë mirë me njeri-tjetrin, si këtu në Boston, edhe kur merrni autobuzët dhe vini në Nju-Jork. Është shumë kënaqësi të vish në Boston.”- tha z Belliu...Gazeta Illyria gjithashtu ka qenë e pranishme jo vetëm për të pasqyruar ngjarjen, por edhe për të ndihmuar për përgatitjet. Redaktorët e Illyria-s kanë qenë gati në telefon dhe email për të gjetur fakte, ngjarje, adresa, apo fotografi të ndryshme...Televizioni shqiptar i qytetit të Usterit,Mass, ka qenë në gatishmëri për të pasqyruar ngjarjen. Gazetari Arben Kamberi mblodhi materiale të shumta për të pasqyruar këtë festim të madh në Uster, në kanalin 13.

Pas një pushimi të shkurtër foli z Stefan Koçi, Konsulli i Nderit i Pergjithshëm i Republikës së Shqipërisë në Massaçusetts. Z Stefan Koçi përmendi se kishte pasur një komunikim me familjen e tre vëllezërve Bytyçi—dëshmorë të pavarësisë së Kosovës, të ekzekutuar në

Kosovë nga serbët. Familja Bytyçi i dërgonte mbrëmjes solemne të

Bostonit përshëndetje dhe urime. Në fjalën e tij z Stefan tha: “ Ta gëzojmë këtë ditë ku 17 Shkurti 2008 bashkohet me 28 Nëntorin 1912, por edhe me 4 Korrikun 1776!. Bashkimi dhe ngjashmëria e këtyre tri datave nuk është thjesht simbolike, është rrënjësor. Shikoni flamuret e Kosovës, të Shqipërisë dhe të Amerikës në tërë botën! ...Këtë bashkim jemi mbledhur te festojmë sonte...Ne po krijojmë një faqe të re në këtë libër të madh festiv që do të shtohet për çdo ditë, qysh nga momenti kur Kosova e re jeton si shtet i pavarur.” Më tej ai theksoi se sot, Kosova del nga lufta e lirë, por edhe paqësore. Eshte kjo një tjetër lidhje, ndoshta po aq e fortë sa falënderimi për pavarësitë, që shqiptarët kanë me 4 Korrikun 1776. Nuk është vetëm ndjenja e falënderimit që i bën shqiptarët të shpalosin flamurët amerikanë ndoshta më shumë se gjithë shtetet e botës së bashku. Shqiptarët kanë përqafuar po ato parime të paqes, tolerancës dhe bashkëpunimit, të cilat qenë në themel të Amerikës. Z Stefan përfundoi: “Shqiptarët e Shqipërisë dhe të Kosovës nuk janë popull “kundër”. Ata nuk janë kundër fqinjëve, kundër paqes, kundër kooperimit, kundër bamirësit. Ata janë paqesorë, punëtorë, tolerantë dhe kjo duket në shumëllojshmërinë e popullatës, feve e kulturave, ata janë drejt zhvillimit, drejt perëndimit, drejt Amerikës...Drejtimin për paqe kosovarët e zgjodhën vetë! Fqinjët, Ballkani dhe bota fituan një delegat të paqes me shtetin e ri të Kosovës!”

Në vazhdim përshëndeti zoti Sejfi Protopapa, patriot dhe veteran i diaspores, i cili ka punuar e kontribuar për pavarësinë e Kosovës gjatë gjithë jetës së tij. Ai ka vizituar Kosovën, ka marrë pjesë në shumë demonstrata të organizuara në SHBA për problemin e Kosovës, ka ndihmuar moralisht e materialisht. Zoti Protopapa përshëndeti me parullat, “Rroftë Kosova!” dhe “Bac, U kry!”, duke përmendur e përkujtuar dëshmorët e Kosovës Adem Jasharin e të tjerë që falën gjakun për liri. Ai vazhdoi me problemet e shtypjes sllavo-komuniste kundrejt popullit shqiptar të Kosovës duke e lidhur edhe me Shqiperinë komuniste. Zoti Protopapa foli për konferencën e Mukjes si dhe bëri një përmbledhje të historikut të Ballit Kombëtar dhe aktiviteteve të kësaj organizate gjate Luftes së Dytë Botërore.

Pas përshëndetjes së z Mark Kozmo, bashkëkryetar i shoqatës MAAS/BESA, aktori i teatrit shqiptar Jul Nenshati recitoi disa poezi te ndjera të Podrimjes:

Zgjohu, Kosovë! Zgjohu, nëna ime e dashur,/ Balli dhe emri im i shkelur,/Zgjohu, oj! A po e ndien vajin tim?/....../Zgjohu, Kosovë, flakë e hershme e ashtit tim, t’pëlcitur/ Bota në ty le të kallet!/

Në podium ngjiten prof.dr. Thanas Ligor Gjika, ish punonjës shkencor i Institutit të Gjuhësisë dhe Letërsisë të Akademisë së Shkencave të Shqipërisë dhe bashkëshortja e tij, poetja Julia Gjika. Në përshëndetjen e tij Z Thanas tha : “Shpallja e pavarësisë së Kosovës është ngjarja më e rëndësishme e këtij fillim shekulli në plan shqiptar, evropian e botëror. Ajo shënon fundin e gabimit tragjik që bëri diplomacia evropiane më 1912-13 nën presionin e Rusisë Cariste për të kënaqur shovinizmin sërbomadh, duke i dhënë territore të banuara nga popuj josërbë...Për gati 100 vjet pjesa e popullit shqiptar që pati fatin e keq të jetonte nën zgjedhën sërbe, nuk ra në pesimizëm si hungarezët e rumunët, por mundi t’i rezistonte politikës asimiluese dhe shfarrosëse të qeverive jugosllave. Shqiptarët e ish-Jugosllavisë mundën të rezistonin në saje të luftës së armatosur të shumë brezave luftëtarësh, që nga Isa Boletini deri te komandant Jashari, në saje të lindshmërisë së lartë të nënave shqiptare, në saje të punës së pandërprerë të intelektualëve të shquar për ndërgjegjësimin e popullit, si dhe në saje të mirëkuptimit dhe ndihmës së drejtëpërdrejtë të qeverisë amerikane.” Zoti Gjika përmendi se akti i shpalljes së pavarësisë së Kosovës kurorëzon politikën largpamëse të udhëheqësit të paharrueshëm Ibrahim Rugova. Më tej ai theksoi se, përderisa pavarësinë e Kosovës e njohën SHBA dhe pjesa dërrmuese e anëtarëve të OKB, ky proces nuk mund të kthehet mbrapsht...”Krijimi i shtetit të ri shqiptar të Kosovës do te ndikojë drejtpërdrejt për forcimin e Shqipërisë dhe të të drejtave të shqiptarëve që jetojnë në Maqedoni, Sërbi e Mal të Zi.

Uroj që Kosova, shteti më i ri në botë, të bëhet sa më parë shembull i përparimit, begatisë dhe paqes për Ballkanin dhe mbarë botën.”

përfundoi prof.dr. Gjika.

Poetja Julia Gjika është frymëzuar e ka botuar mjaft poezi kushtuar Kosovës. Në mbrëmjen festive ajo recitoi dy prej këtyre

poezive: “Çdo minutë për ty Kosovë” dhe “Gëzimi i Fitores”, të cilat u vlerësuan dhe u duartrokitën nga miqtë e të ftuarit. Poezinë “Gëzimi i Fitores” Julia e shkroi më 17 Shkurt, ditën e shpalljes së Pavarësisë.

Disa vargje nga kjo poezi:

Fitorja është ulur / Pranë sofrës së madhe / Buzëqesh me fytyrën e heronjve./ Shpirtërat gëzojnë / Toka dhe Qielli ka festë / Martirët shtrijnë eshtrat / Të qetë janë tani. / Asgjë nuk vajti dëm/ As gjaku i derdhur./

Shpresa Theodhosi, presidente e Organizatës Nacionale Shqiptaro-Amerikane për Bostonin, e nisi përshëndetjen e saj në gjuhën angleze duke ngritur zërin e duke rrokëzuar fjalët: “Good Evening, Mirëmbrëma! Ne i japim sot mirëseardhjen pavarësisë së Kosovës...Kësaj pavarësie iu desh një kohë e gjatë, shumë e gjatë për të ardhur dhe ka kushtuar jetë njerëzish në të kaluarën dhe sot...Tani!...E ardhmja është këtu...e ardhmja është jona...të veprojmë e të provojmë...Të mos harrojmë cilët jemi ne! ...Ja çfarë na bën ne të fuqishëm...çfarë na bën ne unikë...çfarë na bën ne tolerantë...çfarë na bën ne të quhemi shqiptarë!”

Në podium u shfaq një vajzë kosovare, veshur me një fustan mëndafshi të kuq dhe me një fytyrë të hijshme. Z Stefan Koçi prezantoi Zyrafete Demakun, bijën e dëshmorit të UÇK Brahim Nura, i ekzekutuar nga ushtarët serbë në Skënderaj. Zyrafetja përshëndeti të pranishmit me zërin e saj plot emocion: “ Të nderuar pjesëmarrës! Jemi tubuar sonte të festojmë një ditë që populli ynë shumë shtrenjtë e ka paguar...Prandaj urime juve dhe gjithe shqiptarëve kudo ku janë...Unë, bija e dëshmorit Brahim Nura, përulem para veprës së komandantit legjendar Adem Jashari dhe të gjithë atyre që ranë për liri...Jam shumë krenare që edhe gjaku i babës tim është pjesë e kësaj lirie...Faleminderit të gjithë atyre që kontribuan dhe ndihmuan për formimin e shtetit të pavarur dhe sovran të Republikës së Kosovës.

Faleminderit Amerikës, faleminderit të gjithë miqve të popullit tonë.”

Së fundi përshëndeti mbrëmjen autorja e këtij shkrimi, e cila, ndër të tjera , iu drejtua femrave shqiptare kosovare: “Nëna dhe motra kosovare! Hiqni shaminë e zisë dhe lidhni shallin e Lirisë!”

Mbrëmja vazhdoi gjatë, me brohoritje, me këngë e valle nga krahinat e ndryshme shqiptare dhe kulmi i haresë arriti kur erdhi Torta e madhe e Pavarësisë, e dizenjuar me flamurin e Kosovës verdhe e blu. Me ndihmën e prindërve, thikën e parë në tortë e përdori dora e vogël e djalit njëvjeçar kosovar, Alban Hoxhës. Edhe ky veprim e bëri këtë mbrëmje festive të paharrueshme.